عده‌ای از افرادی که با قرآن کریم سرو کار داشته و در طول روز به آن سر می‌زنند وقتی به آیه 68 سوره یس می‌رسند از خود می‌پرسند :" آیا آیه وَ مَن نُعَمِّرهُ نُنَکِّسهُ فی الخَلق با طول عمر امام زمان(علیه اسلام) منافات دارد؟ "

<** ادامه مطلب... **>

آیه مزبور در حقیقت یک ناموس طبیعی و قانون الهی را توضیح می‌دهد; یعنی، انسان‌ها مطابق سیر طبیعی، پس از آن که به سر حدّ تکامل جسمی رسیدند، تدریجاً نیروهای خود را یکی پس از دیگری از دست داده و به ضعف و ناتوانی روز اوّل بازگشت می‌کنند. این «منحنی» ضعف و قدرت یک قانون عمومی برای تمام موجودات زنده است و همگی روی سیر طبیعی و معمولی این سرنوشت را خواهند داشت; ولی در موضوع طول عمر امام زمان(عج) با این که یک سلسله مطالعات علوم طبیعی چنین طول عمری را طبق موازین علمی امری کاملاً ممکن معرّفی می‌کند، در عین حال باید اعتراف کرد که این طول عمر فعلاً جنبه استثنایی دارد.

به عبارت دیگر، عمر هزار ساله و بیشتر انسان مطابق اصول علمی امروز به هیچ وجه محال نیست; به دلیل این که دانشمندان علوم طبیعی برای طولانی ساختن عمر انسان همواره مشغول مطالعاتی هستند و به ما نوید می‌دهند که روزی موفّق شدند از طرق علمی حدّاکثر طول عمر انسان را به مراتب افزایش دهند، این خود نشانه امکان و معقول بودن چنین طول عمری است. ولی نمی‌توان انکار کرد که فعلاً چنین طول عمری جنبه استثنایی دارد و هنوز انسان از طرق معمولی موفّق به آن نشده است، بنا بر این خداوند برای اصلاح جامعه بشریّت یکی از بندگان برگزیده خود را طول عمر فوق‌العاده ای داده که در موقع معیّنی قیام کند و جهانی را مملوّ از عدالت گرداند. پرواضح است آیه مزبور که نظر به افراد معمولی و عادی دارد شامل حال چنین فردی نخواهد شد که وضع او یک وضع فوق‌العاده است و از جریان‌های معمولی برکنار می‌باشد.

خلاصه، همان خدایی که برخلاف وضع عادّی چنین عمر طولانی را به آن حضرت داده و به صورت فوق‌العاده او را زنده نگه داشته، از عوارض طول عمر که ضعف و ناتوانی و بازگشت به قهقراست نیز می‌نماید و این مطلب با آیه مزبور که نظر به افراد عادی معمولی دارد، هیچ گونه منافاتی نخواهد داشت.

طول عمر امام زمان (عج)

بلندی عمر امام با در نظر گرفتن عمرهای درازی که قرآن به آن‌ها اشاره شده و در کتاب‌های تاریخی نیز آمده نظیر عمر نوح(علیه السلام)، موضوع عجیب و پیچیده‌ای نیست.

در قرآن کریم آمده است: وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَی قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ؛ و به راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم پس در میان آنان نهصد و پنجاه سال درنگ کرد تا طوفان آن‌ها را در حالی که ستمکار بودند فرا گرفت.(سوره عنکبوت، آیه 14)

فَلَوْلَا أَنَّهُ کَانَ مِنْ الْمُسَبِّحِین، لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَی یَوْمِ یُبْعَثُونَ؛ و اگر او (حضرت یونس) از زمره تسبیح‌کنندگان نبود قطعاً تا روزی که برانگیخته می‌شوند در شکم آن [ماهی] می‌ماند.(سوره صافات، آیات 143 و 144)

تورات نیز در شرح زندگی پیشینیان به عمرهای طولانی برخی از آنها اشاره دارد: حضرت آدم 920، شیث پسر آدم 912، انوش پسر شیث 905، لمک 777 و حضرت نوح 950 سال عمر کردند.

فلاسفه اعتقاد دارند بهترین دلیل برای امکان چیزی، واقع شدن آن است.

اخذ: تبیان

منبع :

سایت مهدویت

سایت مکارم شیرازی